سفرنامه زندگی

تولدیک شروع تازه ومرگ یک مقصداست.

امازندگی سفری است که تاهمیشه امتداد دارد.

سفری است از کودکی به پختگی

سفری است از جوانی تاپیری

سفری است از معصومیت تاخودآگاهی

سفری است ازنادانی به دانایی وفرهیختگی

سفری است از ضعف مطلق تا قدرت برتر

سفری است از سلامتی تا ناتوانی

سفری است از پریشان حالی تا فداکاری و ایثار

سفری است از تنهایی به عشق

سفری است از رنج و اندوه تادلسوزی وهمدردی

سفری است از ترس تا ایمان

درسفر زندگی خوب است پابه پای جریان آن گام برداریم..

نذر

******************************************

نگرانم که کسی نذر کندشفا بگیرد,نکندشکرخدارا!

*****************************************

اگربرای آنچه داریدشکرگذار نیستید غیرممکن است.

چیزهای بیشتری درزندگی به دست آورید.

برای آنچه داریدشاکرباشید.

شمافرکانس خودرا بر روی فرکانس قدردانی وتشکرتنظیم می‌کنید

وتمام چیزهای خوب ازآن شما خواهدشد.

******************************************

**********************************

************************

یکرنگی

هیچ چیز در زندگی بدتر از نفاق و دو رویی نیست..

انسان دورو به کسی می‌گویند که ظاهر و باطنش یکسان نیست..

زیان این افراد از کسانی که آشکارا راه مخالفت برگزیده‌اند بیشتر است..

در حضور کسانی که روح مذهبی دارنداز مذهب سخن می‌گویند..

و نزد آنانی که از مذهب فاصله گرفته‌اند نسبت به مبانی مذهبی بی علاقگی نشان می‌دهند..

انسان دورو اگرچه همیشه سعی می‌کند تا خود را یکرنگ جلوه دهد..

ولی خواه ناخواه چهره واقعی خود را آشکار خواهد ساخت..

اما این رسوایی هنگامی رخ می‎‌دهد که

 فتنه‌های زیادی بر پا شده و عده زیادی فریب او را خورده‌اند..

امام علی(ع)در نکوهش این افراد می‌فرمایند:چه زشت است که انسان دورو باشد

تصرف در اموال

همه می‌دانیم که مرگ حق است..

و هیچ انسانی در این جهان مادی برای همیشه ماندگار نیست..

مرگ ناگهان به سراغ انسان می‌آید و کاخ آمال و آرزوهایش را فرو می‌ریزد..

سعی کنیم بسیاری از کارهایی که می‌خواهیم به عهده وصی بگذاریم.

تا زنده‌ایم و فرصت داریم خودمان با دقت بیشتری به انجام برسانیم.

در تعالیم اسلامی ارزش آنچه انسان با دست خودش می‌بخشد..

بسیار بیستر از آن چیزی است که دیگران به جای او می‌دهند..

حضرت علی (ع)می‌فرماید:

وصی خودت باش و آنچه دوست  داری دیگری در مالت انجام دهد,خودت انجام بده

خیانتکار

از رعیت آنان که عیب جوترند از خود دور کن

زیرا مردم عیوبیدارندکه رهبر امت در پنهان داشتن آن از همه سزاوارتراست.

پس مبادا آنچه بر تو پنهان است آشکار گردانی,و آنچه کههویداست بپوشانی,که داوری

 در آنچه که از تو پنهان است با خدای جهانمی‌باشد.پس چندان که می‌توانی زشتی‌ها

 را بپوشان,تا آن را که دوستداری بر رعیت پوشیده ماندخدا بر تو بپوشاند,گره هر

 کینه‌ای را بر مردمبگشای,و رشته هر نوع دشمنی را قطع کن,و از آنچه که در نظر

 روشن نیست کناره گیر,در تصدیق سخن چین شتاب مکن,زیرا سخن چین گر چه

 در لباس اندرزدهنده ظاهر می‌شوداما خیانتکار است.

ترجمه نامه پنجاه و سه نهح البلاغه