زندگی این گونه پیش میرود:
ابتدا سنگ ریزه کوچکی به عنوان هشدار به ما اصابت میکند.
وقتی ما آن را نادیده میگیریم,یک آجر به ما برخورد میکند.
آجر را نادیده میگیریم و بعد با اصابت یک تخته سنگ بزرگ نابود میشویم.
اگر صادقانه به زندگیمان نگاه کنیم
میتوانیم جاهایی که از علائم هشدار دهنده غفلت کردهایم راببینیم.
و بعد باز با پررویی میپرسیم:چرامن؟