به من اعتماد کن

باخود می گویم:وقتی می بینی حواست سر نماز پرت چیزهایی می شودکه غیر از خداست به خدا اعتماد نداری که او می تواند گره هر مشکلی که به ان فکر می کنی بازکند.. بدان پس بدانکه چه ظلمی در حق خودت کردی!چون تو نیازبه ارامش داری وارامش بانماز خواندن خالصانه میسر می شود.انجا که بدانی بجز تو وخدا کسی نیست خلوت نماز خواندن است..اگر ارامش نداری خودت خواسته ای که نا ارام باشی!لحظه ای فقط لحظه ای از دنیا جدا نمی شوی تا ببینی ان بالاها چه خبر است...چه ارامشی در انتظارت است... تو توباور نداری که کسی غیراز توست که به مشکلت فکر می کند.و منتظر حرف زدنت است,حرف زدنی که حواست به او باشدنه به مشکلی که خدا گفته به ان فکر نکن ان را به من بسپار! 

  باز به جای عجز وناتوانی مشکلت را به کسی بسپار که فتاح العلیم است....اوست گشاینده داناو گره هر مشکلی به دست اوباز می شود. لحظه ای چشمانت را ببند وارام نجوا کن.خدا یا خودم را به تو می سپارم..نفسی عمیق بکش وبگوخدایابرای رفع مشکلم به تو توکل می کنم..ارام نفس بکش وبگو خدایا تو برایم بسی...تاتو را دارم نیاز به هیچ کس ندارم..یا فتاح گره از مشکلم باز کن وهر چه دل تنگت می خواهد بگو...ارام شدی اگر ارام شدی بخاطر این است که خالصانه وبا تمام وجوداز خدا خواستی وبه او توکل کردی واز همه مهمتر به او اعتماد کردی بخاطر این اعتماد مطمئن باش گره خیلی از کارهایت که مسببش خود توهستی باز می شود...