خدا یا بر ذمه ام حقوقی است از بندگان تو ,که آنها را از یاد برده ام .
با این حال همه آنها در پیش چشم توست ,چشمی که خواب نمی رود.
و در ظرف علم توست,علمی که فراموشی بدان راه ندارد.
پس در برابر آن به صاحبانش جایگزینی عطا کن
و گرانباری اش را از دوش من بردار
و سنگینی اش را سبک گردان
و مرا از اینکه مانند آنها را انجام دهم
به عصمت خود نگاه دار!