سپاس,خدایا توراسپاس

رگبارهای اسمانی مژده از تو گفتن وسرودن است.خدا یا تو را سپاس از این همه لطف,سپاس,خدایا تو را سپاس بخاطر بارانی که در این شب برما ارزانی داشتی. باران به شیشه می خوردومن می روم تا سر سجاده عشق با تو سخن بگویم.که لطف ورحمتت بی انتهاست.لحظه ای به گذشته باز گشتم...روزی که اهداف خود را در برگه ای می نوشتم واشک می ریختم.فکر می کردم برای رسیدن به انها راهی که انتخاب کرده ام عملی است.ولی زهی خیال باطل...من بیهوده برای رسیدن به اهدافم تلاش می کردم.حال که از چون تویی غافل شده بودم.که اگر تو بخواهی می شود...مثل اینکه در تقدیر نقشه ما این راه کج بودوباید راهی دیگر را امتحان می کردیم.خدا یا هدایتم کن تا به راه راست بروم.همان راهی که تو برایم رقم زده ای نه راهی که اخرش به بیراهه ختم شود.حال که می اندیشم می بینم که حقم بود سختی فراوان بکشم چرا که بدون توکل به تو وارد راهی شدم که سرانجامش ندامت وپشیمانی شد.دیگر غم گذشته فایده ای نداردبلکه باید از گذشته درس گرفت وانرا سرلوحه زندگی اینده خود کرد.از امروز باید متفاوت شدوبایک بسم الله....ویک اعتماد به نفس که سرچشمه ان از اعتماد به خدا شروع می شودبدون هیچ ترس وتردیدی پیش رفت.