ماه خدا

رمضان آمد و آهسته صدا کردمرا 

مستعد سفر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیمی بوزید

که سرا پا پر از عطرو صفا کرد مرا

نازم آن دوست که با لطف سلیمانی خویش

پله ازسلسله دیو دعا کرد مرا

فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات

همرهی تا به لب آب بقا کرد مرا

زین دعاهاست که با بی برگی و ضعف

در گلستان ادب نغمه سرا کرد مرا

هر سر مویم اگر شکر کند تا به ابد

کم بود زین همه فیضی که عطا کرد مرا