مساله این نیست که چه چیزی را میبخشی و به چه کسی میبخشی:
بلکه بر سر این است که ببخشی
نفس بخشیدن است که ارزش دارد
جمع کردن و ذخیره کردن قلب تو را مسموم میکند.
احتکار از هر نوع که باشد سمی است.
اگر ببخشی,وجودت از سموم پالوده میشود.
پس از بخشیدن منتظر عمل متقابل و پاداش نباش.
حتی منتظر تشکر هم نباش
بلکه از کسی که به تو اجازه داده است چیزی را با او تقسیم کنی
سپاسگزار باش
زیرابخشیدن یکی از ارزشمندترین فضایل معنوی و الهی است..