عزیزترین همراه زندگیم

مگر می‌شود لطف ومهربانیت را فراموش کنم؟

مگر می‌شود حضور تو را فراموش کنم؟

مگر می‌شود خوبیهایی که بر من روا داشتی و حوادثی که از من دور کردی نادیده بگیرم؟

تمام لحظاتی که به من فرصت دوباره دادی به خاطر دارم.تمام آنچه که باید می‌دادی و آنچه که نباید می‌دادی و من همه را می‌دانم.می‌دانم که تو هرگز برای بنده ناسپاس و گنه‌کارت بد نمی‌خواهی!

و این من هستم که بی‌صبرم و گاهی عجولانه ناسپاسی می‌کنم.

خدا یا!  ذره‌ای از دریای صبرت را به من ارزانی دار تا پر از آرامش شوم:ای عزیزترین همراه زندگی‌ام..