ظرفیت انسان ها

مردی از دست روزگار سخت می نالید.

 پیش استادی رفت و برای رفع غم و رنج خود راهی خواست.

استاد لیوان آب نمکی را به خورد او داد و از مزه اش پرسید؟

آن مرد آب را به بیرون از دهان ریخت و گفت: خیلی شور و غیر قابل تحمل است.

استاد وی را کنار دریا برده و به وی گفت همان مقدار اب بنوشد و بعد از مزه اش پرسید؟

مرد گفت: ...خوب است و می توان تحمل کرد.

استاد گفت شوری آب همان سختی های زندگی است.

 شوری این دو آب یکی ولی ظرفشان متفاوت بود.

 سختی و رنج دنیا همیشه ثابت است و این ظرفیت ماست که مزه آنرا تعین می کند

 پس وقتی در رنج هستی بهترین کار بالا بردن ظرفیت و درک خود از مسائل است.

ای مهربان

ای مهربان بخشنده!

مرا انگیزه ی بخشش عطا کن!

تا با بخشش دیگران حضورت درونم فزونی یابد

کمک کن تا بار کینه و رنجش را از دوشم بردارم

 چون حائلی است میان من و تو ..

خوب میدانم وقتی از رنجش و دردهای درونی  خلاص می شویم 

دیدارمان وضوح بیشتری  پیدا می کند..

من بر زشتیها چشم می بندم چون تو همه را نیکو خلق کرده ای

مرا سیرتی زیبا و قلبی بی کینه عطا فرما...

بهار نزدیک است

روزگار همیشه بر یک قرار نمی ماند

روز دارد و شب دارد

روشنی دارد و تاریکی دارد

کم دارد و بیش دارد

دیگر چیزی از زمستان نمانده تمام می شود

 و بهار می آید