ای اله من!
به وقت خواستن, تو را بخیل و تنگ نظر نیافتم.
و هر گاه که اراده تو کردم , تو را گرفته و درهم ندیدم.
بلکه تو را شنونده دعایم و بخشنده ی نیازهای خویش یافتم.
و دیدم که نعمت های تو در همه حال
و در همه وقت,درباره من بسیار است
پس تو در پیش من ستوده ای
و رفتارت با من نیکو و شایسته سپاس است..
از این رو جان و روح و زبانم تو را می ستاید.
ستایشی کامل و در خور شان تو
ستایشی که حقیقت شکر را دریابد.
ستایشی که همسنگ با خشنودی تو از من است.
پس مرا از خشم خود رهایی بخش!