قدرش را بدان

خیلی چاق بود .پای تخته که می رفت کلاس پر میشد از نجوا ....

تخته را که پاک می کرد بچه ها ریسه می رفتند 

و او با صورت گوشتالو و مهربانش فقط لبخند می زد...

آنروز معلم با تانی وارد کلاس شد .کلاس غلغله بود.

یکی می گفت:خانم اجازه!؟گلابی بازم دیر کرد 

وشلیک خنده کلاس را پرکرد...

معلم برگشت چشمانش پر از اشک بود .

آرام و بی صدا آگهی ترحیم را بر سینه ی سرد دیوار چسباند ..

لحظاتی بعد صدای گریه دسته جمعی بچه ها در فضا پیچید

و جای خالی اورا هیچکس پر نکرد...