ظرفیت انسان ها

مردی از دست روزگار سخت می نالید.

 پیش استادی رفت و برای رفع غم و رنج خود راهی خواست.

استاد لیوان آب نمکی را به خورد او داد و از مزه اش پرسید؟

آن مرد آب را به بیرون از دهان ریخت و گفت: خیلی شور و غیر قابل تحمل است.

استاد وی را کنار دریا برده و به وی گفت همان مقدار اب بنوشد و بعد از مزه اش پرسید؟

مرد گفت: ...خوب است و می توان تحمل کرد.

استاد گفت شوری آب همان سختی های زندگی است.

 شوری این دو آب یکی ولی ظرفشان متفاوت بود.

 سختی و رنج دنیا همیشه ثابت است و این ظرفیت ماست که مزه آنرا تعین می کند

 پس وقتی در رنج هستی بهترین کار بالا بردن ظرفیت و درک خود از مسائل است.