آغاز مطلبم با همان شعار همیشگی
(باخت ,مقدمه پیروزی ).
بارها شده که تا یک قدمی پیروزی رفته ایم و با کمی بی دقتی و یا گاهی با بی عدالتی شکست خورده ایم..( البته اگر بهانه ای برای کوتاهیمان نباشد)
به جای اینکه حالم بد شود و از همه کناره بگیرم
یادم باشد:
که شکست مقدمه پیروزیست با شکست باید کسب تجربه کرد و بهتر شد
یادم باشد :
از شروع نترسم و بدانم آغاز هر کاری سخترین مرحله است و اگر باختم از باخت نترسم و آنقدر به حرکت ادامه دهم تا بهانه ای برای باختن نداشته باشم...
مهم نیست چقدر کند حرکت می کنم مهم رفتن است..
و باز هم یادم نرود:
که با توکل بر خدا ,تلاش و صبر همه چیز ممکن می شود..